Control Demográfico

Pido axuda para facerlle chegar este escrito a: Dick Smith (Australia).

Hoxe día 13 de agosto do 2010, afondei na nova que lin onte en La Voz de Galicia, por ese motivo cheguei á páxina:
http://www.theage.com.au/environment/conservation/dicks-blonde-ambition-1m-cash-to-save-civilisation-20100811-11z80.html

Alí encontro a Dick Smith, que está creando un premio William Wilberforce, en honra ao que este home fixo en prol de abolir a escravitude, para premiar a quen poida mostrar un proxecto que faga posible o Control Demográfico e así corrixir a baixa o exceso de poboación mundial.

Pois ben quero chegar coa miña mensaxe a Dick Smith, teño 59 anos, polo que non podo ser candidato ao premio, pero con todo iso si teño moitas ideas sobre o tema e ademais creo que a superpoboación é o primeiro problema da humanidade e a prostitución o segundo.

Xa que logo me puxen á tarefa de crear un lugar onde expor estes e algúns outros temas totalmente novos no eido do debate, coido que sería de valorar en positivo saber se o referido Dick Smith estaría de acordo na seguinte aseveración:

O ecoloxismo empeza por controlar e reducir a proliferación da criatura que desequilibrou a terra: o ser humano. A escravitude acaba reducindo a cero, a chata máis antiga da humanidade: a prostitución. Son estes, e por esa orde, os principais perigos que axexan sobre a humanidade: a superpoblación e a prostitución. Todo o demais por moi problemático que sexa, vén a continuación. Empecemos polo primeiro.

Son único, non teño unha organización detrás nin tampouco medios económicos, pero iso non me impide ser optimista. Na miña incipiente páxina: http://opoetadeinternet.wordpress.com/, en breve exporei tres Inventos, que serán un revulsivo para a humanidade, sobre todo un deles referido á enerxía. Se cadra é posible que nun futuro próximo, algún funcione e produza moitos beneficios económicos; pois ben, o sentido que levaría o emprego deses recursos, é xustamente:

-Invertir o signo de crecemento, o cal levaría a un consumo moi moderado (só o imprescindible) co mantemento e reparación dos bens que temos, reducindo ao máximo a fabricación do novo mentres non se esgote o uso dispoñible do que xa está feito (sen prexuizo sobre a investigación, pero evitando que esta se enfoque baixo a premisa do enriquecemento), e

- Acabar coa prostitución de xeito real, o cal quere dicir facer unha verdadeira revolución social.

Teño o sostén ideolóxico para esta revolución, tan só necesitaría tempo para concretalo e razoalo dabondo, como para que non suscite gargalladas desde o primeiro momento e sexa asumido cando menos, como punto de partida para unha reflexión global que leve a canalizar adecuadamente o desenvolvemento da Biosfera.

Luns de Pascua do 2010

Tan só quero deixar sinalado que esta bitácora xa está activa. Hoxe é luns, Luns de Pascua do 2010.

Se cadra resulta rechamante que date o comezo da miña exposición pública usando un símbolo netamente relixioso, cando por outra banda a miña bitácora co seu nome deixa ben ás claras a miña posición vital: son ateo sen ningún tipo de dúbida, con tódalas consecuencias; sei que non hai deus, ningún deus, nin sequera escrito con maiúscula. Porén acontece que nacín nun lugar onde hai unha cultura milenaria, que eu teño integrada na súa totalidade na miña persoa pola sinxela razón de que é parte inseparable de min. Gústame ser galego e todo o que elo leva implícito, por suposto o respecto máximo á nosa historia, ás nosas tradicións, ás nosas crenzas, a tódalas nosas xentes, aos nosos ritos, ás nosas lendas. Velaí que a mellor maneira, a máis universal e a que sempre vai perdurar, para recoñecer o día de hoxe é Luns de Pascua do 2010, por iso eu ateo uso esta forma. É compatible. Non ter fe en ningún dos miles de deuses que hai no mundo é compatible co uso das diferentes formas de culturas. Eu son galego e sei que hai Santa Compaña, outra cousa é que incida na miña existencia, se eu non quero.

Quero nesta bitácora achegar ideas. Ideas. Ideas, a poder ser, que endexamais se escoitaran. Sei que se así fose moitas delas, se cabe todas, acadarían un sorriso, ou se cadra gargalladas sen control, máis o que ten importancia é se algunha delas provoca en alguén (mesmo despois das gargalladas) un instante de reflexión. Nin sequera pretendo que esa reflexión sexa de asentimento, senón advertir de que tódalas cousas se poden ver e concibir doutro xeito, as máis das veces antagónico, e non pasa nada.

Confeso ateo deixo para a seguinte o de poeta. Buscádeme, prometo ser infiel. Como vos decatariades "ateo poeta" é un palíndromo, iso é así porque esta bitácora ten pretensións universais e de que chegue a todo o mundo, non quero que se en algures len de dereita a esquerda deixen de entrar a lerme.

Grazas por chegar aquí lendo.