martes, 22 de abril de 2014

Socialemocracia e Eurocomunismo




É hora xa de facer autocrítica construtiva que nos sirva para sabermos o que temos que facer para combater o neoliberalismo que, cada vez máis, nos excraviza.

Na década do setenta socialdemócratas e eurocomunistas incorremos un erro histórico para a loita obreira e das clases humildes e excluídas da sociedade moderna, isto foi aceptar o mercado como motor da economía, pensando que desde o Estado podíamos poñer medidas para controlalo; esta aceptación supuxo que nos cederan momentaneamente en Europa un estado de Benestar e uns avances importantes na conquista dos nosos Dereitos e desenvolvemento Social, na Sanidade e o Ensino, pero a cambio eles puxeron en práctica os seus métodos alienantes a través do seu Poder Mediático e o seu control absoluto do Ensino e formación dos cidadáns, solapando o poder eclesiástico, facendo individuos sen capacidade crítica, enganchados a un consumismo atroz de tal xeito que transformaron o ímpeto revolucionario do Maio do 68 en un aburguesamento masivo dos dirixentes de ese movemento, das masas obreiras e dos estudantes, até o punto de facerlles pensar que liberdade é escoller entre Pepsi-Cola ou Coca-Cola, Burger King ou Mcdonalds ou ben un pantalón Levis ou Pepe Jeans, chegando a xente a pensar que a felicidade é ter unha segunda vivenda no monte ou na praia, cambiar de coche, televisor e lavadora cada 2 anos, ou de roupa, móbil e peiteado cada 6 meses, sendo a aspiración máxima de eses individuos ter unha pizza e un Red Bull, mentres espera sentado no sofá que Messi meta un gol para saír sorrindo á rúa (Non estou moito no tema, mais semella que agora ten que marcar o gol un Cristiano por iso Rouco Varela, o ministro do Interior e outros saen tanto na moviola) Con isto a maioría dos obreiros transformáronse en burgueses alineados, rematando a loita de clases, imprescindible para ganarlles a partida o imperialismo neoliberal.

Non serei eu quen diga que naqueles tempos se puidera facer algo mellor que alistarse na Socialdemocracia ou no Eurocomunismo para favorecer a clase obreira, mais estamos en hoxe, e por tanto o recoñecemento de ese erro histórico ten que valer para corrixilo e volver a ser obreiros e estudantes revolucionarios, renunciando o consumismo e perpetrar loita de clases para derrotar, no primeiro lugar, ó Mercado e implantar a Economía Planificada ó menos nos sectores que implican os Dereitos Humanos Fundamentais: Alimentación e Enerxía, Traballo, Vivenda, Sanidade e Ensino; en segundo lugar acabar ca idea da empresa neoliberal (é un ente para o lucro do empresario) e en consecuencia leva implícito a explotación dos traballadores; e por último establecer dunha maneira efectiva Nacións e Estados Republicanos, Democráticos e totalmente Laicos.

Nada deste proceso revolucionario debe asustarnos porque a loita vai a ser pacífica e sen violencia, si ben contundente e de Insubmisión para as Leis e Órdes abusivas e imperialistas; de acción permanente e asfixiante para o poder, pero sobre todo ten que ser de participación masiva xa que somos máis dun 90% os perxudicadas, agredidos e desposuídas dos nosos Dereitos. A loita será pola Democracia seria, con un sistema Electoral Proporcional puro e mellorado de tal xeito que todos os votos teñan representación parlamentaria. Iso si, os partidarios de dar o poder a esquerda teñen que esixirlles, unha vez no poder, que promovan programas socialistas tales como que os emprendedores en vez de ir a escolas neocapitalistas para ser empresarios e explotar ás traballadores, se formen para ser cooperativistas e xestionar as empresas de forma asemblearia na percura de dar un servizo ou producir un ben que necesiten as cidadáns en función dunha Economía Planificada (e non polo lucro) sendo este tamén o obxectivo na Universidade, Investigación, etc.
A esquerda no poder ten que conseguir facer públicas (de todos) as empresas que produzan bens e servizos fundamentais (xa mencionados antes) A esquerda no poder ten que lograr unha Sociedade Republicana, Democrática e totalmente Laica, de feito e de dereito, sen participar en actos de liturxia de ningunha relixión; así mesmo implantar, sen ningún tipo de represión: o dereito a decidir das persoas sobre o seu corpo e a súa Vida (e morte); a súa liberdade de pensamento, información, expresión, reunión e uso responsable dos Recursos da Natureza. A esquerda en definitiva ten que manifestar con claridade que a riqueza non a produce o capital, se non o Traballo de cada un das cidadáns, logo ser consecuentes cando alcance o Poder.

No hay comentarios:

Publicar un comentario